Interview Hans Kranendonk
Hans Kranendonk woont al 30 jaar in Roucooppark en omschrijft zichzelf als een buurman van Huize Bijdorp. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen. Tijdens zijn werkzaam leven was hij registeraccountant bij Shell, werk dat hem over de hele wereld heeft gebracht. Ongeveer twee jaar geleden is hij met een aantal andere bewoners van Rouccooppark in gesprek gegaan met Peter Meijs, de directeur van de werkorganisatie van de Congregatie van de H. Catharina van Siëna, Zusters Dominicanessen voor Voorschoten. Sinds kort heeft hij de coördinatie van het woordvoerderschap namens deze buurt overgenomen van Jan Veldhuis.
Na de affaire, van twaalf jaar geleden betreffende bouwen op het hooiland, was er veel wantrouwen in de buurt over de plannen met Huize Bijdorp. Door op regelmatige basis met Peter Meijs te spreken, is een goede basis gelegd voor het verbeteren van het vertrouwen tussen de buurt en Huize Bijdorp. Vervolgens heeft een aantal van de bewoners ook deelgenomen aan de participatie die de Congregatie heeft georganiseerd. Op de vraag hoe hij dat heeft ervaren zegt Hans ‘het was heel professioneel aangepakt. Soms wel wat strak naar onze zin, maar wij hebben onze inbreng kunnen leveren aan de verschillende tafels’. Wat hij bijzonder heeft gewaardeerd, is dat de brief met opmerkingen die hij heeft gestuurd over de concept spelregelkaart, ook vervolgens tot een aangepaste spelregelkaart heeft geleid.
Na de totstandkoming van de spelregelkaart, is Huize Bijdorp verder in gesprek gegaan met gemeente en provincie. Vervolgens zijn de bewoners van Roucooppark ook in deze fase door Peter Meijs op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. Voorafgaand aan de presentatie van het nieuwe visiedocument aan de plangroep, zijn de bewoners van Roucooppark eerst op de hoogte gesteld met dezelfde presentatie. Dit heeft ervoor gezorgd dat het vertrouwen ook op peil blijft. De visie op de nieuwe buitenplaats Huize Bijdorp kon op veel enthousiasme rekeningen van de bewoners, het is zeer positief ontvangen. Ook in deze visie is het duidelijk dat ook met hun wensen en zorgen rekening is gehouden. Over de participatie naar de toekomst, maakt Hans zich geen zorgen. Door middel van de nieuwsbrieven blijft iedereen op de hoogte en als er zich echt iets voordoet, dan weet hij Peter Meijs wel te vinden al geeft hij aan dat hij niet verwacht dat dit nodig is.
Wat Hans zelf mooi vindt aan de visie, is dat het een oprecht mooi plan is. Al in de ID card was duidelijk dat de Congregatie iets wil nalaten aan Voorschoten en de wijze waarop zij dat willen doen, verdient een compliment, zo meldt Hans. Het openbaar maken van grote delen van de buitenplaats, het plaatsen van de theekoepel aan de Vliet, het zijn allemaal zaken waar hij bewondering voor opbrengt. Heel bijzonder vond hij ook het cadeau van de Congregatie aan de deelnemers van de plangroep: het beeld ‘samen van de grond tillen’, daar houdt hij wel van. Hij wenst de Congregatie dan ook heel veel succes toe met een spoedige realisatie van de plannen.
